Ik heb het gehaald: de finish.
Makkelijk was het niet, als externe. Moet ik eerlijk bekennen.

Maar….
Tegelijk ook sip.
Nu is het voorbij.
Geen contact meer met de andere kandidaten?
Jammer hoor.

Wat heb ik geleerd?

Ik heb vooral geleerd dat er nog veel te leren valt. De wijze Sokrates zei immers al “Ik weet dat ik niets weet”. En dat is meer dan wat ik wist aan het begin van de cursus. Toen dacht ik namelijk nog dat ik best goed op de hoogte was binnen de digitale wereld. Nu weet ik wel beter!

Web 2.0

Er is veel mogelijk binnen de huidige ontwikkelingen. Of die nu “Web 2.0” heten, of niet, doet er niet toe. Dat de bibliotheek mee moet veranderen, dat is wél heel belangrijk. Op welke manier, dat zal per bibliotheek verschillen. Ik ga in ieder geval eens op onderzoek uit.

23 dingen

De 23 Dingen Cursus is een goed startpunt geweest, maar echte diepgang zit er niet in. Daarvoor komen er teveel nieuwigheden langs in korte tijd. Al op een eerder moment had ik gemerkt dat de mogelijkheden eerst even moeten bezinken, voordat ik er concrete toepassingen in zie. Ik zie het als mijn taak om de potentie van een aantal “dingen” verder te onderzoeken en te proberen concreet toe te passen in mijn werkomgeving. Volgens mij kom je pas dan achter de échte voor- en nadelen.

Bagage voor de toekomst

Ik ga op reis en ik neem mee…
mijn RSS-reader,
mijn zelfgemaakte Google zoekmachine,
mijn del.icio.us om te delen,
aquabrowsers en WorldCat
en de Bibliotheek 2.0 Ning.

Niet al deze zaken heb ik via de cursus ontdekt, maar hebben wel een andere betekenis gekregen binnen de nieuwe context.

Slagzin

Ik hou niet zo van zinnen aanvullen, maar goed, speciaal voor Rob (en Edwin) toch maar een poging:

“23 Dingen” is voor mij …
… “one small step, [but] one giant leap” voor de bibliotheek.

Wie ben ik om de toekomst van de bibliotheek te kunnen voorspellen? Ik vind het lastig om hierover te schrijven, maar merk wel dat ik de artikelen van de opdracht erg inspirerend vind.

Lastig

Waarom vind ik het lastig om hierover te schrijven?
Het is behoorlijk breed en veelomvattend. Ik mis het gevoel van grip hebben op de materie. Alsof ik wel de klok heb horen luiden, maar nog niet zo goed weet hoe dat geluid tot stand komt.

Verder laat ik me waarschijnlijk wat beperken in mijn gedachtestroom, doordat ik meteen al denk aan de technische beperkingen van “mijn” bibliotheek. Hoe zou ik technische veranderingen tot stand kunnen brengen?

En daarbij meteen een andere belangrijke vraag: hoe krijg ik de collega’s zo ver dat ze de dienstverlening willen moderniseren?
De bibliotheek als instituut bestaat al eeuwen, en de bijbehorende gewoonten zijn misschien wel net zo oud.

Inspirerend

In Opdracht 22a staat een hele lijst met artikelen, die ik allemaal gelezen heb. Twee daarvan licht ik eruit:

24 stellingen om bij stil te staan

Van de GGC naar WorldCat

Het eerste artikel (van ZB Digitaal) geeft mooi weer welke gedragsverandering er nodig is.
Het tweede artikel (van WoW!) is een mooi voorbeeld van wat er technisch mogelijk is.

Maar ja, hoe nu verder…?

De eerste twee laten zich combineren, de laatste is een concurrent.
Ik ga het uitgebreid testen en proberen mijn leidinggevende te overtuigen dat onze huidige catalogus écht NIET MEER KAN !!!

De tekst van deze opdracht vormt een goede samenvatting

Ikzelf heb al sinds januari op een van mijn pagina’s ook een widget verstopt, maar die kent helaas nog niet zoveel variatie.
De tijd ontbreekt me simpelweg om uitgebreid te spelen met last.fm.
Hoe jammer ook.
Maar deze website staat voortaan tussen mijn favorieten!

Met zo’n titel begint deze opdracht lekker

Ik heb al 2x eerder over chatten geschreven. Ik merk dan ook dat hoe langer ik ermee bezig ben, des te meer dingen mij opvallen.
Over het nut voor de bibliotheek heb ik het al gehad, evenals over het gebruik van de webdienst Meebo.
Sindsdien heb ik iets meer gechat… met zo’n 6 chatsessie op mijn naam voel ik me al een echt chatbeest. En dan beginnen dingen op te vallen.

Wanneer wel chatten en wanneer niet?

Ik denk dat dit een relevante vraag is. Tegelijk denk ik ook dat dat niet altijd van tevoren goed is in te schatten.

Een gemiddelde chatsessie duurde bij mij een half uur.
Achteraf heb ik 2x gedacht: we hadden beter kunnen bellen. Dan hadden we elkaar beter begrepen en was het sneller gegaan.
Ook was ik 2x juist heel blij met het resultaat. Het is een laagdrempelige manier om contact te leggen met een vreemde, van wie je weet dat hij/zij zich met hetzelfde bezig houdt als jij.

Uiteindelijk denk ik dat chatten een laagdrempelig begin kan zijn in het contact met een klant. Of beter: van een klant naar de bibliotheek toe.
Maar het is daarbij belangrijk helder voor ogen te houden of de chatsessie nog voldoet, of dat het onderwerp te groot(s) is voor een chatbox.
Is dit laatste het geval, voel je dan vrij om te zeggen: het is beter om even te bellen; of: zet je probleem in een e-mail, dan kan ik er even over nadenken.

Ik ga eerlijk gezegd al zuchten bij alleen al de term. Ik heb er namelijk moeite mee om tijd door te brengen op internet, als ik daar niet hoef te zijn of er voor mij niets te halen valt.

Ik heb me aangemeld bij Hyves en gelukkig kon ik al snel iemand aan mijn vriendenkring toevoegen. Namelijk mijn vriend. Maar nu? Moeten we gaan krabbelen of zullen we toch maar gewoon tegen elkaar blijven pratenn?

Met sociale netwerken rondom een hobby is het een ander verhaal. Met fotografiewebsites heb ik ruimschoots ervaring. Niet met iedereen vriendjes, maar het is wel heerlijk en leerzaam om met anderen over je hobby te praten en op die manier verder te komen.

LinkedIn wil ik nog gaan uitproberen, onder andere omdat je dat ook schijnt te kunnen gebruiken voor kennismanagement. En daar ben ik toevallig best in geïnteresseerd.

Maar binnen het kader van deze opdracht lukt het me niet om alles uit te diepen.
Ik kom nog terug op de sociale netwerken.
Hopelijk kan ik dan ook iets nuttigs verzinnen als toepassing binnen de bibliotheek.

Houd je van boeken? Ben je een liefhebber van de ‘good old’ bibliotheekcatalogus? Houd je ervan om al snuffelend in een bibliotheek op verrassende titels te stuiten? Dan zal je LibraryThing (ook in een Nederlandse versie) geweldig vinden!

Zo begint de opdracht van Ding 18.

Ontdek LibraryThing

k hou best van boeken. Ik hou best van snuffelen.
Daarom heb ik natuurlijk meteen een account aangemaakt. Om de hoofdpagina van mijn blog overzichtelijk te houden, heb ik mijn boekenlijst op een aparte pagina gezet: bij “fun stuff”.
Heel erg nauwkeurig ben ik niet geweest, moet ik bekennen. Ik heb gezocht op ISBN en verder niet de druk gecontroleerd. Ook niet gekeken of de omslag wel overeen komt met de juiste druk.
Het toevoegen van een (nieuwe) omslag is overigens heel erg makkelijk! Gewoon zoeken met Google plaatjes, de URL aanklikken en LibraryThing oogst het plaatje vanzelf. Super!

Klik op onderstaande link om mijn voorlopige verzameling boeken te zien:

Nut van LibraryThing

Voor mij persoonlijk heeft LibraryThing geen nut. Ik lijd weliswaar aan dwangmatige neigingen om alles te ordenen en er mooi te laten uitzien, maar mijn volledige collectie omzetten naar LT, dat gaat me echt te ver.

Dat bibliotheken hier meer mee kunnen, daar twijfel ik niet aan. Het lijkt me zelfs heel leuk. De bijdragen van de Koninklijke Bibliotheek en de Library of Congress zorgen ervoor dat er al een grote collectie is opgenomen, waar je makkelijk een collectie aan kunt hangen.

De opdracht is deze keer: bekijk een Web 2.0 website van je keuze en vertel wat je ervan vindt.

Ik vind dit lastig. Een echte Web 2.0 website heeft nogal wat interactieve elementen. Om zo’n website goed te kunnen beoordelen, moet je er flink wat tijd in investeren.
Daar komt nog bij: zie maar eens een echte Web 2.0 website te vinden! Rob Coers geeft in een van zijn berichten ook al aan dat veel websites wel 2.0 lijken, maar het niet echt zijn.

Ik heb wat 2.0 directories bekeken en ik kon er eerlijk gezegd weinig mee. Daarom ben ik al vrij snel naar Last.fm gegaan, waarover ik goede verhalen gehoord heb. Het lijkt me een erg leuke website, maar kan na 1 uurtje spelen nog niet echt zeggen wat ik ervan vindt. Sorry, misschien kom ik er later nog op terug.

Met het fenomeen “fotoforum” heb ik wel ruime ervaring. Hoewel zulke websites niet aan alle criteria van Web 2.0 voldoen, zijn ze wel behoorlijk interactief en kunnen ze niet bestaan zonder de inbreng van de gebruikers. Het is leuk en ontzettend leerzaam om daar helemaal in te duiken en er urenlang alles te bekijken en te lezen.

Web 2.0 kost tijd

Dat brengt me bij een volgend punt: Web 2.0 kost veel tijd.
Er bestaan heel veel leuke sites, waar je de tijd volledig vergeet. Je komt er grappige of interessante dingen tegen. Je vervelen hoeft echt niet meer, als je over een internetverbinding beschikt. En online vrienden zijn prettig om te hebben, zeker als je een tijd thuis zit door bijvoorbeeld ziekte.
Of Web 2.0 past in de hectiek van het dagelijks leven, zal van persoon tot persoon verschillen.
Ikzelf zit niet zo ruim in mijn tijd, dus ben ik selectief. Leuke websites die voor mij niets anders zijn dan “wel leuk”, laat ik links liggen. Ik gebruik mijn schaarse tijd liever voor websites over onderwerpen die me echt bezighouden. En dan vind ik het ook niet zo’n punt meer om er mijn tijd in te steken.

Belangrijk kenmerk van Web 2.0

Ik wil nog een laatste kritische kanttekening plaatsen bij het Web 2.0 gebeuren. Een Web 2.0 website zou niet alleen aan de inhoud te herkennen zijn, maar ook de vormgeving zou aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen (spiegelend logo, rare naam, bepaalde kleuren). Dat vind ik onzin. Uiterlijkheden zijn vaak modegevoelig en kunnen per seizoen verschillen. Web 2.0 gaat om de inhoud, die altijd interactief zal zijn: RSS, profielpagina, reactiemogelijkheden, etc.

De opdracht van deze les is duidelijk: ga naar You Tube en kijk wat je er van vindt.
Ik vind het niks.
Sorry.
Ik kan zelden vinden wat ik zoek. Sterker nog, ik heb een account aangemaakt en een filmpje geplaatst en ik kan mezelf én mijn filmpje niet eens terugvinden!
Het zal wel aan mij liggen…

Nut van video sharing

Ik zette mijn zoektocht voort en hoopte iets educatiefs te vinden. Een instructiefilmpje over een moeilijke databank, bijvoorbeeld. Maar nee hoor, helemaal niets. Via de zoekbalk vind ik bijna niets, en op het kanaal “how to” leer ik dingen die ik helemaal niet weten wil.
Dit vind ik een gemiste kans. Ik ken een aantal bibliotheekwebsites met goed tutorials over bijvoorbeeld zoeken in Picarta. Het zou makkelijker zijn als dat soort filmpjes ergens bij elkaar te vinden zouden zijn, in plaats van bookmarks maken van al die verschillende bibliotheken.

Problemen

Maar goed, ik heb dus een account gemaakt en was helemaal klaar om mijn 2 favoriete filmpjes te uploaden. Beide gemaakt op een vakantie naar Nieuw-Zeeland, bijna 3 jaar geleden. De resolutie is gruwelijk (camera’s hadden toen nog niet zo’n hoge resolutie), maar het moment was erg bijzonder. Het ene filmpje ging over een duikende potvis, het andere over een blauwe pinguïn.
Het uploaden lukte niet. Na een uur stond er nog steeds “connecting”. Toen heb ik de speciale uploader geïnstalleerd. Ondanks dat die per filmpje 6x zegt niet geïnstalleerd te zijn, worden de filmpjes wel geupload en is netjes de voortgang te zien. Helaas gaf het filmpje van de potvis tot 4x toe aan dat het uploaden mislukt was.
Gelukkig is er nog het filmpje van de pinguïn!

Mijn filmpje

Blauwe pinguïn
Nieuw-Zeeland, Taiaroa Head, 2005
Gemaakt met een Panasonic fz20 fotocamera
Lengte: 11 seconden

De blauwe pinguïn is ‘s werelds kleinste pinguïnsoort. Overdag jagen de pinguïns in het water op vis, bij zonsondergang komt de hele groep tegelijk aan land. Op het strand wacht de groep totdat iedereen er is. Pas daarna waggelt elke pinguïn naar zijn eigen nest, soms hoog boven het strand.
Foto’s maken lukt op zo’n moment niet: het is te donker. Een lange sluitertijd levert bewegingsonscherpte op en flitsen is schadelijk voor de gevoelige ogen van de pinguïns. Op zo’n moment ben je heel blij dat je fotocamera ook filmpjes kan maken!

Ontdek het gemak van een podcast!

Voor mij deze week geen opdracht, dus daarom maak ik er een oproep van aan mijn lezers.
Podcasten doe ik namelijk al een tijdje. Niet zelf maken, maar wel binnenhalen.
Ik heb drie vaste abonnementen:
Photoshop User TV
Photoshop Killer Tips
Hoorspel Bommel van NPS
De eerste twee zijn overigens geen podcasts, maar videocasts.

Welk podcastprogramma?

Juice is voor mij hét programma. Het vraagt weinig van je computer en is simpel in de bediening. Het programma is niet bedoeld om de podcasts af te spelen, maar is vooral geschikt om podcasts te downloaden naar je computer. Dit laatste vind ik belangrijk, omdat ik op die manier leuke of belangrijke afleveringen op dvd kan branden en dus nog eens kan terugkijken. Daar komt bij dat ik het hoorspel altijd op mijn mp3-speler luister en dus onafhankelijk van de computer wil zijn.

Ik heb voor deze opdracht ook de podcastfunctie van Netvibes geprobeerd. Die werkt ook heel makkelijk, namelijk precies zoals je een RSS zou toevoegen. Met de ingebouwde speler kun je meteen luisteren of het wat is.